Gdy opuszczamy Wiedeń, słonko chowa się już za horyzontem. Szybko ogarniają nas ciemności i droga przestaje być taka ciekawa jak zazwyczaj. Od początku podróży postanowiliśmy, że przemieszczać się będziemy po zmroku, by rano być jak najbliżej kolejnego miejsca. Więc jedziemy przed siebie, jak najdalej nim zmęczenie weźmie górę. Tyle teorii :)
A w praktyce? Odruch bezwarunkowy bierze górę, gdy nieprzenikniony mrok przecina taki o to widok!!! Hamulec, kierunkowskaz w prawo i szybciutko zjeżdżamy z autostrady.
Witamy w Melk!!! Miasteczko niewielkie bo zajmuje zaledwie 25 km² i zamieszkiwane jest przez ledwo ponad 5 tyś. mieszkańców, ale za to znane jest w całej Europie.
Austriackie miasteczko jest siedziba dla największego, barokowego kompleksu klasztornego w Europie. Inspiracja dla filmu Imię Róży skąd pochodził uczeń Wilhelma Baskervilla młody austriacki nowicjusz Adso.
Opactwo benedyktynów wznosi się na krawędzi urwistego tarasu. Niegdyś w tym z natury obronnym miejscu istniała osada Magalicha. Później swój fort założyli Rzymianie, który został zburzony w X wieku. Leopold II Piękny wzniósł w tym miejscu własna warownię, a jeden z jego potomków sprowadził mnichów.
Pod opactwem dwa brzegi kanału spina niezwykły stalowy most. Zastąpił on poprzedni, pontonowy. Ze względu na duże zagrożenie powodziowe jest to post pionowego podnoszenia.
Uroczyste otwarcie i poświecenie mostu odbyło się 23 maja 1937 roku. Nazwę otrzymał po patronie Melk "Sankt Leopold".
Pod koniec wojny jego "żywot" wisiał na włosku. Wzdłuż mostu porozkładane były już materiały wybuchowe, jednak 8 maja 1945 roku kilku odważnych mieszkańców miasteczka uratowało go nie dopuszczając do detonacji.
My byliśmy pod wielkim wrażeniem mostu i widoku jaki się z niego roztaczał.
Spędziliśmy tam całkiem sporo czasu walcząc o jak najlepsze ujęcia, a wszystko to specjalnie dla Was :) Maroni w akcji ;) Efekty możecie ocenić poniżej :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz