Projekt Milo: Wieża Ratuszowa w Świdnicy - Nieczar „ 1996

"Chciałbym, by tak jak rosła budowa, rosła potęga miasta. Cieszę się, że mieszkańcy w pełni się z tym utożsamiają. Odbudową przypominamy historię i do niej wracamy. Wieżą możemy się już cieszyć i bądźmy z niej zwyczajnie dumni."

Wojciech Murdzek, prezydent Świdnicy

Dziś ponownie panorama Świdnicy widziana z odbudowanej wieży ratuszowej. Relację z wizyty w tym miejscu umieściłyśmy na naszym blogu 27 stycznia 2013r. Niestety była ona troszkę okrojona. Ze względu na złe warunki pogodowe i oblodzenie nie uzyskałyśmy pozwolenia wyjścia na taras widokowy, który mieści się na ostatnim IX poziomie. Nasz urok osobisty nie pomógł i Pan Bartosz nie wyraził na to zgody. Z perspektywy czasu jakoś mu się nie dziwię, gdyż każda z naszych eskapad kończy się w przypadku Milo ranami a w moim przypadku utratą mienia osobistego (patrz utopiony w Kudowie telefon). Ryby do tej pory nie oddały znaleziska.

Jak już wspominałyśmy we wcześniejszym poście poprzednia wieża zawaliła się w 1967 roku podczas nieumiejętnie prowadzonych prac rozbiórkowych w bloku śródrynkowym przez legnicką firmę. Odbudowała ją, o ironio losu legnicka firma „Budobratex”.

Nowa wieża jest strzelista, z widokiem na miasto poprzez tarcze zegara oraz odkrytym tarasem widokowym. Wyposażona została w ogromną ilość elektroniki. Są tam ekrany LCD, infokioski oraz system multimedialny pozwalający na niezależne wyświetlanie i zarządzanie obrazem na monitorach, także obrazem wyświetlanym przez projektor. Wkrótce będzie również możliwość wysłania zdjęcia z wieży z własnym wizerunkiem z infokiosku, w którym zainstalowana jest kamera.

Przy dobrej pogodzie roztaczają się z niej wspaniałe widoki, zobaczcie co wypatrzyło oko Milo.

Widok na Kościół NMP Królowej Polski mieszczący się na Osiedlu Młodych przy ul. generała Ignacego Prądzyńskiego. Prace budowlane ruszyły już wiosną 1982 roku. Obecnie trwają jeszcze prace wykończeniowe przy wystroju wnętrza kościoła. Jedną z najważniejszych dat jakie można przytoczyć w tej krótkiej historii młodej parafii jest zapewne dzień 3 czerwca 2001r. Był to dzień konsekracji Kościoła. Uroczystą Mszę świętą odprawił Jego Eminencja ks. Kardynał Henryk Gulbinowicz. Nad ołtarzem w Kościele znajduje się obraz Matki Bożej Częstochowskiej, w ramie wykonanej ręcznie w stylu barokowym. Znajdują się też tutaj dwie tablice opisujące krótką historię kościoła.

Widok na ulicę Kazimierza Pułaskiego.

W oddali Ślęża ( łac. Monte Silentii XIII w., w latach 1945-1948 Sobótka, niem. Zobtenberg – dokładne tł. Góra Sobótka) – najwyższy szczyt Masywu Ślęży i całego Pogórza Sudeckiego, wznoszący się na wysokość 718 m n.p.m. Mimo niewielkiej wysokości bezwzględnej, masyw ma imponujący wygląd ze względu na znaczną wysokość względną (ponad 500 m). Ślęża należy do Korony Gór Polski, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów.

Wodociągowa wieża ciśnień w Świdnicy mieszcząca się przy ulicy Nauczycielskiej 3 wybudowana została w latach 70. XIX w. Początkowo miała postać graniastosłupa ośmiobocznego i posiadała dwa zbiorniki z płaskimi dnami na dwóch poziomach (o poj. 85 i 175 m³). W latach 1902-1903 rozbudowanano ją, dodając powyżej dotychczasowych zbiorników jeszcze jeden, typu Intze, o poj. 500 m³. W ramach rozbudowy dodano również nowy, ładniejszy dach. Wieża przestała być wykorzystywana przez wodociągi w 1994 r., w tym samym roku została też wpisana do rejestru zabytków.

Widok na północną stronę Rynku w Świdnicy. Pięknie widoczna kolumna św. Trójcy, która została wykonana przez anonimowego rzeźbiarza w drugiej połowie XVII wieku. Fundatorem posągu w 1693 roku był starosta świdnicko – jaworski - Joachim von Sinzendorf. W 1697 roku, po śmierci starosty z inicjatywy wdowy po nim, umieszczono na pomniku, inskrypcję informującą o śmierci fundatora i miejscu jego pochówku w kościele parafialnym św. Stanisława i św. Wacława. Kolumna Świętej Trójcy wykonana została w stylu barokowym z czerwonego piaskowca.
Obok widać fontannę miejską z rzeźbą przedstawiającą Neptuna. Stworzył ją w roku 1732 L. Weber.

W tle górująca nam miastem Katedra św. Stanisława i św. Wacława – gotycki kościół, pierwotnie parafialny, od 2004 r. katedra diecezji świdnickiej. Znajduje się przy placu Jana Pawła II, w południowo-wschodniej części średniowiecznego miasta lokacyjnego. Jeden z najważniejszych zabytków miasta. Jeden z największych kościołów Dolnego Śląska. Wieża o wys. 103 m jest najwyższą na Śląsku i piątą co do wielkości w Polsce (po bazylice w Licheniu, archikatedrze szczecińskiej, bazylice jasnogórskiej w Częstochowie i archikatedrze łódzkiej).

Kondygnacje I-VI – to powierzchnie wystawiennicze. W chwili obecnej swoje prace wystawia tu Patryk „Nieczar” Nieczarowski. Wachlarz zainteresowań twórczych tego artysty jest bardzo szeroki. Od rysunku, malarstwa, rzeźby po płatnerstwo. Patryk Nieczarowski zaczynał już jako uczeń III LO w Świdnicy od prac malarskich i komiksu, dziś znany jest w Europie przede wszystkim jako rzeźbiarz, który twórczo wykorzystuje sztukę płatnerstwa do realizacji metalowych portretów i autoportretów. Cenią go również kolekcjonerzy, gromadzący repliki dawnego uzbrojenia. Wystawa w wieży ratuszowej, której kustoszem jest Robert Kukla, to przegląd poszukiwań i dowód na ogromny potencjał twórczy świdniczanina. Wystawę można oglądać do końca lipca.

Jest znawcą historii uzbrojenia ochronnego, a jego hełmy stały się ozdobą wielu kolekcji w Europie i Australii. Co ciekawe to On stworzył dla Świdnicy symbol Festiwalu Reżyserii – metalowe krzesła.

Jego prace rysunkowe i malarskie tworzą kilka cykli tematycznych , różnorodnych gatunkowo. Od prac wychodzących bezpośrednio ze studium modela (np. cykl „makabrazki”) poprzez przykłady szkicu, karykatury i rysunku komiksowego po formy niemal abstrakcyjne (cykl „bestie”).

Nieczar jest znany przede wszystkim jako płatnerz-rekonstruktor Dlatego na wystawie nie mogło zabraknąć rekonstrukcji historycznych hełmów, wykonanych z zastosowaniem dawnych technik.

Na rzeźbę prezentowaną na wystawie składają się gipsowe odlewy, kamienny tors kobiecy, ale przede wszystkim metaloplastyka – prace wykonane technikami płatnerskimi. Spośród nich najbardziej widoczny jest cykl hełmów portretowych, z których dwa stalowe to stylizowane historycznie autoportrety twórcy. Hełmy miedziane zaś to portrety dwóch wyjątkowych kobiet : żony artysty Dominiki Sobaszek-Nieczarowskiej … i Anny Marii Jopek, zrealizowany przy współpracy z artystką. Przykładami rzeźby dekoracyjnej są prace cykli „Venus” i „Herba…”