piątek, 24 maja 2013

W drodze do kaspuły czasu - wieża ratuszowa w Świebodzicach

W piękne wtorkowe popołudnie dzięki uprzejmości Urzędu Miasta Świebodzice udało nam się wejść na wieżę ratuszową i uwiecznić to piękne miasto z góry. Rozciąga się z niej przepiękny, zapierający dech w piersiach widok na szeroką okolicę a przy dobrej pogodzie, na którą Projekt Milo trafił, także masyw Ślęży. Panorama przepiękna, pokazująca różnorodność terenu oraz rozwój miasta. Z takiej wysokości to miasto wygląda całkiem inaczej. Zanim pokażemy zdjęcia na początek trochę historii.

Miasto Świebodzice założone zostało w pierwszej połowie XIII w. jako warownia górska na granicy z Czechami, do ok.1220 r. okolice te traktowane były jako dzikie i niedostępne, był to teren pokryty lasami i bagnami. Początkowa nazwa miasta brzmiała "Freie Burg". Średniowieczne miasto w granicach murów zajmowało obszar ok. 9ha i miało kształt owalny o szerokości ok. 250m i długości ok. 350m. Historyczne, udokumentowane źródłami pisanymi początki Świebodzic, oraz dzisiejszych dzielnic miasta, niegdyś odrębnych wsi - Pełcznicy i Cierni, sięgają początków XIII wieku. W 1599 r. w mieście było 275 domów i ok. 1500 mieszkańców. Pod koniec XVIII w. Świebodziczan było ok.1517. Powiększenie liczby mieszkańców nastąpiło ok. XIX w. co związane było z wyburzeniem murów miejskich. Natomiast po II wojnie światowej w wyniku przyłączenia Pełcznicy (1953 r.), a następnie w latach 70 wsi Ciernie nastąpiło prawie trzykrotne zwiększenie obszaru miasta.

Przez wiele lat Świebodzice były pod rządami różnorakich ludzi, ale nigdy nie były doszczętnie zniszczone, aż do czasu wielkiego pożaru z 26.07.1774 r., w kilka godzin miasto spłonęło niemal całkowicie. Ogień wybuchł w jednym z domostw, gdzie były znaczne ilości oleju i wyrobów spirytusowych. Jednak po tej tragedii miasto powstało na nowo. Życie gospodarcze Świebodzic w czasach nam bliższych to przede wszystkim rok 1849, w którym przybysz z Oleśnicy Gustaw Becker uruchomił produkcję różnego rodzaju zegarów. Natomiast od marca 1828 r. zaczęto w browarach Świebodzickich produkować jasne piwo. Do wybuchu II wojny światowej największym pod względem zatrudnienia przedsiębiorstwem w Świebodzicach była fabryka włókiennicza. W okresie wojny firma ta przeżywała poważne perturbacje, większość maszyn włókienniczych zdemontowano, natomiast w opustoszałych halach prowadzono produkcję zbrojeniową.

Centralnym miejscem Świebodzic jest ratusz. Dawny ratusz po zburzeniu wewnętrznych ścian przekształcono w dom modlitwy. Wielki pożar, który strawił całe miasto 26 lipca 1774 r., zniszczył także budynek ratusza (wraz z miejskim archiwum) oraz kamienice wokół rynku. Kompleks zachowanych do dzisiaj kamieniczek pochodzi dopiero z przełomu XVIII i XIX w. Obecna siedziba władz miejskich została wzniesiona przez znanego architekta Christiana Schulza w latach 1777-1779. W 1828 r. znajdowało się tu też więzienie. Przebudowa budowli nastąpiła w 1910 r., a w 1926 r. jej remont. Aktualny wygląd ratusza jest wynikiem licznych renowacji, podejmowanych także w ostatnich latach. Co ciekawe wnętrze ratusza zachowało oryginalną klatkę schodową. W 2010 roku w wieży ratuszowej umieszczono ponownie kapsułę czasu. Kula została poddana pieczołowitej renowacji, uzupełniono wszystkie ubytki, powierzchnia została oczyszczona i galwanicznie pozłocona. Podobnym zabiegom poddano elementy wiatrowskazu, jednak tu uszkodzenia były większe i trzeba było go częściowo odtworzyć. Na wieży jest już także ozdobna korona. W kapsule znalazł się pendrive o pojemności 8 GB, na którym są m. in. zdjęcia współczesnych Świebodzic, wspólne zdjęcie mieszkańców miasta wykonane na Rynku 24 czerwca, wraz z listą nazwisk oraz odręcznymi pozdrowieniami od mieszkańców. Przyszli Świebodziczanie znajdą tu także trochę informacji statystycznych, dotyczących miasta; filmy z ciekawych wydarzeń i imprez kulturalnych. Choć to urządzenie bardzo nowoczesne, umieszczone zostało w zalakowanej butelce - w końcu już przed wiekami ważne listy umieszczano właśnie w butelkach. Do kapsuły czasu trafiły także dokumenty, zapakowane próżniowo w folię. To np. kronika miasta, skład obecnej Rady Miejskiej a także odręcznie napisany list z pozdrowieniami od współczesnych Świebodziczan dla następnych pokoleń, kilka egzemplarzy Gazety Świebodzickiej a także pozdrowienia od Towarzystwa Miłośników Świebodzic.
Odnowiona i znów pełna "tajemnic" kapsuła powróciła na swoje miejsce - być może na następnych sto lat.

W oddali majaczy Osiedle Piastowskie.


Widok na wieżę Kościoła parafialnego św. Mikołaja - historia kościoła rozpoczyna się w XIII w. Konsekrowany przez biskupa wrocławskiego Wawrzyńca w 1228 r. dał początek osadzie zniszczonej w czasie najazdu Mongołów w 1241 r. Pożar strawił wówczas także świątynię. Pozostało jedynie romańskie prezbiterium, którego ściany boczne stanowią najstarszą część obecnego kościoła. We wnętrzu warto zobaczyć piękny ołtarz i ambonę z baldachimem z XIX w. Dwie renesansowe figurki po obu stronach głównego ołtarza przedstawiają św. Jadwigę Śląską i patrona kościoła św. Mikołaja. Dziś właśnie w tej świątyni odbywają się miejskie uroczystości religijno-patriotyczne, gdyż na zewnątrz kościoła znajduje się tablica poświęcona pamięci marszałka Józefa Piłsudskiego, wmurowana w 70 rocznicę powstania II Rzeczpospolitej.



Świebodzickie mury obronne, mimo licznych wojen, pożarów oraz prób ich rozebrania przez Francuzów w 1809 r. zachowały się w 80% i stanowią jeden z najbardziej kompletnych średniowiecznych systemów obwarowań miejskich w kraju. Mury wzniesiono w XV w. i sukcesywnie rozbudowywano - pod koniec XVIII w. obejmowały 10 baszt, trzy bramy oraz obwarowania zamku. System ten uzupełniały wały ziemne i fosa. Obecnie wdrażany jest program rewaloryzacji świebodzickich fortyfikacji, obejmujący odbudowę brakujących fragmentów oraz udostępnienie atrakcji w całości dla turystów. Tu widok na pięknie wyremontowaną basztę.



Na obrzeżach miasta tuż przy głównej trasie krajowej Wrocław - Jelenia Góra wyłania się Hotel Księżyc. Jest to wspaniały kompleks rekreacyjny położony nad jeziorem.Polecamy!


Ukryty w zieleni parkowych drzew tzw. Hugo Schloss wzniesiony w III ćwierci XIX w. Ufundowany przez właściciela posiadłości Roberta Seidela (od 1900 r. dom sióstr Notre Dame - obecnie Dom Pomocy Społecznej). Wokół budynku powstał park w stylu angielskim ze zwierzyńcem.
Biała wieża to Kościół katolicki św. Piotra i Pawła. Pierwsze wzmianki dotyczące kościoła sięgają lat 1776-1779. Świątynia została zbudowana według projektu niemieckiego architekta Chrystiana Schulza, na planie krzyża, z wieżą od zachodu. Od frontu nad wejściem wznosi się kwadratowa dzwonnica, przechodząca nad balustradą w ośmioboczną wieżę zwieńczoną podwójnymi latarniami w barokowych hełmach i iglicą zakończoną kulą oraz krzyżem. We wnętrzu bogato rozczłonkowany strop wspiera się na 16 kwadratowych słupach, przechodzących w doryckie kolumny. Podpory dzielą wnętrze na trzy nawy - w nawach bocznych umieszczono dwie kondygnacje empor (rodzaj balkonu).

W 1945 r. ten ewangelicki kościół został przemianowany na katolicki kościół pomocniczy parafii pw. św. Mikołaja, a w 1952 r. stał się samodzielnym kościołem parafialnym. Dziś kościół pw. św. Piotra i Pawła oraz ratusz miejski są jednymi z nielicznych w okolicy zabytków w stylu klasycystycznym.





A tu pod przepięknymi chmurami, Ślęża (dokładnie Góra Sobótka), najwyższy szczyt masywu Ślęży i całego Pogórza Sudeckiego wznoszący się na wysokość 718 m n.p.m. Mimo niewielkiej wysokości bezwzględnej, masyw ma imponujący wygląd ze względu na znaczną wysokość względną (ponad 500 m4). Ślęża należy do Korony Gór Polskich, Korony Sudetów Polskich i Korony Sudetów. DLA CIEKAWSKICH: TAK Z WIEŻY RATUSZOWEJ ŚWIEBODZIC WIDAĆ SKY TOWER WE WROCŁAWIU! POTWIERDZAMY.



Przebudowa ulic miasta.


Komin na terenie gruzowiska po dawnej fabryce Silena oraz wieża Kościoła św. Franciszka w Cierniach. Początki tej świątyni datować trzeba na XIII wiek. Przeszła ona wiele przebudowań. Obecna świątynia to nowa trójprzęsłowa i węższe dwuprzęsłowe prezbiterium zamknięte osobno. Kościół jeszcze w XIX wieku był dekorowany malarstwem freskowym. Obecnie kościół zdobiony jest jednak wtórną dekoracją.



XX i XXI wiek to dla Świebodzic czas pełnego rozkwitu, czas upiększeń wyglądu miasta. Tylko w 1991 r. posadzono tu 450 drzew i 15000 krzewów. Świebodzice zyskały nieformalny tytuł najbardziej ukwieconego miasta byłego województwa wałbrzyskiego. Świebodzice to bardzo ładne miasto, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Można posiedzieć i odpocząć w licznych kawiarniach wokół ratusza bądź też ruszyć na spacer.

Warto podkreślić, że ze względu na sąsiedztwo dużych kompleksów leśnych wchodzących w skład Książańskiego Parku Krajobrazowego, w mieście i jego najbliższych okolicach znajduje się bardzo gęsta sieć nieoznakowanych ścieżek i dróżek biegnących ze Świebodzic do wielu ciekawych i często bajecznych miejsc.Tereny te są bardzo zróżnicowane, trasy biegną wśród zalesionych wzgórz Pogórza Wałbrzyskiego i Świebodzickiego. Poza bogatą fauną i florą na swojej drodze ujrzymy często przepiękne widoki okolic oraz ciekawe obiekty architektury. Oprócz tych najbardziej znanych warto zwrócić uwagę na te mniej znane i często niedostrzegane. 
Polecamy to miasto. Odkrywajcie je razem z Nami.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz