Pałac w Tułowicach - zamkowe wspomnienia

Pałac w Tułowicach powstał z przebudowy istniejącego tu niegdyś zamku. W XVI wieku majątek był w posiadaniu rodu von Frankenbergów. Na początku XVII wieku Tułowice należały do biskupa Olmitza Franciszka księcia von Duttrischten.

Po 1636 roku majątek stał się własnością Bernarda von Zierotin rektora pruskiego uniwersytetu.
Kolejnym właścicielem do 1708 roku był syn Bernarda Zygfryd Erdmanz von Zierotin, a następnie Karol Henryk Franciszek Ludwik, do 1755 roku.

W 1794 roku majątek odziedziczył hrabia Ludwik Praschma, który znacznie powiększył tułowicki zamek. Do starej podłużnej budowli dobudował dwa boczne skrzydła i całość otrzymała kształt podkowy. Mieszczące się w budynku trzy klatki schodowe, wszelkie korytarze, ganki, kaplica zamkowa oraz grobowiec rodzinny zostały wyłożone marmurowymi płytami, co w tamtych czasach było wielkim luksusem.

Niestety na skutek zadłużenia pałac przeszedł w posiadanie Księstwa Raciborskiego. W 1835 roku hrabia Ernest von Frankenberg odzyskał majątek, a następnie wraz z żoną i synem Fredem zamieszkali w tułowickiej rezydencji. W 1874 roku odnowiono kaplicę, wzniesiono też nową wieżę, taras widokowy na park, wybudowano marmurową ławkę, a w drzwiach umieszczono herb Frankenbergów. Po śmierci Fryderyka dobra przejął jego syn Konrad.

W czasie II wojny światowej majątek zajęty został przez hitlerowców. Sam pałac został zamieniona na mieszkania lokatorskie. Po zakończeniu działań wojennych pałac przeszedł pod opiekę Nadleśnictwa. Utworzono w nim biuro, magazyny i stajnie.

W 1948 roku w budynku utworzono Ośrodek Szkolenia Robotników Leśnych w Tułowicach, a następnie Technikum Leśne, które mieści się tu po dziś dzień.