Książ nieznany

Książ nieznany to najwyższa  V kondygnacja. Mieści się tutaj kuchnia zamkowa. Znalazła się po przebudowie tak wysoko, aby arystokratyczne nosy nie musiały wdychać kuchennych zapachów. Wcześniej zachwycająca dziś znajduje się niestety w ruinie, choć zachowały się w niej jeszcze nieliczne elementy wyposażenia. Okaleczone przez nazistowskich budowniczych, rozgrabione przez radzieckich i powojennych, polskich szabrowników wnętrza są niedostępne dla zwiedzających.

 

Uwagę w architekturze kuchni zwraca niezwykła konstrukcja podciągów, które utrzymywały konstrukcję dachu. Inżynierowie przeliczali jakie belki należny zaprojektować. Zrobione to zostało z wielką dokładnością i estetyką. Gdyby nie wichry historii oraz dewastacji współczesnych, zapewne można byłoby dostrzec urok tego miejsca. Co dziwne w tych pomieszczeniach nie ma śladów zagrzybienia, a zatem system wentylacji musiał funkcjonować doskonale.

Widoczny na zdjęciu piec jest elementem dekoracji do filmu „Hrabian Cosel”, który powstawał w Książu. Skorzystali z niego także twórcy kolejnej, opowiadającej już o samych Hochbergach produkcji „Biała wizytówka”. To właśnie na tym piecu uprawiali seks Grażyna Szapołowska i Bogusław Linda.

W Książu funkcjonowała armia pracowników kuchennych, których zadaniem było schlebianie najbardziej wyrafinowanym gustom książęcej pary i ich znamienitych gości, wśród których było wiele koronowanych głów.

Wieczorny obiad podawano w Książu w Sali Maksymiliana. Dla gości przygotowywano specjalne menu, brano pod uwagę ich kulinarne upodobania, ale także starano się wywoływać odpowiednie wrażenie. Przy komponowaniu potraw zwracano uwagę, aby następujące po sobie dania, nie były w jednakowej tonacji kolorystycznej. Spisy dań z poszczególnych, niekoniecznie ważnych dni  zbierano i oprawiano w specjalne książki, tworzące po latach swoistą kronikę kulinarnych obyczajów. Odnotowywano tam skrupulatnie liczbę i statut gości, rodzaj posiłków w ciągu dnia, podawane dania i napoje im towarzyszące. Statystyka ta była potrzebna służbie, aby mogła sprawnie obsługiwać wszystkie stoły.

A tu na zdjęciach widać doskonale zachowane pokoje chłodnicze. Są ciekawostką ponieważ posiadały podwójne ściany które w zimie wypełniano lodem z Pełcznicy i okładano słomą. Osobno przechowywano dziczyznę, osobno warzywa i ryby. Do dziś widnieją na nich napisy Fischraum (magazyn ryb) i Wildraum (magazyn dziczyzny). Tuż przy kuchni znajdowało się również pomieszczenie ze zbiornikiem na wodę deszczową, której używano w książęcym gospodarstwie.

Przyległe do kuchni pomieszczenia gospodarcze.

Świetlik to ujście szybu wentylacyjnego. Patrząc na jego szerokość musiał całkiem dobrze usuwać zapachy.

Kuchnia i pracownicy kuchenni na starych zdjęciach, które wisząc w zamkowej kuchni przypominają o lepszych czasach.

Znajdujące się na czwartym i piątym piętrze niezliczone pomieszczenia dla służby robią nie mniejsze wrażenie niż Sala Maksymiliana. Ciemne, klaustrofobiczne i zdewastowane dziś klitki były domem dla ponad 300 bezimiennych pracowników, którzy obsługiwali pięcioosobową rodzinę. Chodząc po maleńkich pokoikach, w których często mieszkały nawet po trzy osoby, można zrozumieć dlaczego wybuchały rewolucje. Nie ma dziś pomysłu na ich zagospodarowanie.

Ośla Droga poziom -2 (Eselweg). Biegnie ona Przy lewej krawędzi (wzdłuż muru fragment odcinka między Oślą Bramą a dolną kondygnacją zamkowych piwnic. Służyła ona do dostaw zaopatrzenia dla Zamku. Zużycie posadzki sugeruje że panował tu duży ruch. Z drogi tej prowadziły drzwi do bocznych pomieszczeń. Nazwa drogi pochodzi z czasów, gdy na osłach i mułach, najpierw brodem Pełcznicy, potem pod górę dostawiano żywność z pańskich wsi. Żyzne i ludne osady podgórskie tworzyły zaplecze aprowizacyjne kasztelu. Przy Oślej Drodze, wiodącej przez bramę gospodarczą zachowały się stare baszty więzienne i strzelnice, adaptowane później na mieszkania i pocztę.